Van Chatellerault naar Poitiers 50 km

Eerst naar de kerk St. Jaques om foto's te maken, dat ging gisteren niet omdat de kerk gesloten was. Daarna terug op de route zien te komen en weer op pad. Onderweg komen we langs een kruisbeeld gefietst in Traversais waar je een steen kon neerleggen. Saskia, ik heb daar de steen die jij mij hebt meegegeven voor Bas en Rik neergelegd. Dat voelt als een speciaal moment waarbij ik alvast een klein beetje ballast van me af gooi. Weer later op de fiets ben je daar nog mee bezig en brengt het herinneringen naar boven van gebeurtenissen die ik achter me wil laten. Met het leggen van deze steen heb ik daar de eerste stap mee gemaakt en het voelt goed. 
En dan zijn we de weg kwijt. We zien een bord staan van een Super-U dus eerst maar eens boodschappen doen, zien we dadelijk weer verder. Na e.e.a. te hebben ingeslagen hebben we een fietspad genomen richting St. George les Ballairgeaux en warempel, daar hadden we al vrij snel weer het goede pad gevonden. Toch maar eerst gaan lunchen, het is ondertussen al bijna 14 uur, we hebben wel trek in een boterhammetje. Om 16 uur kwamen we aan in Poitiers waar twee Nederlandse mannen een stukje met ons meefietsen. Een klein stukje maar hoor, de mannen moesten gauw verder want zij hadden totaal maar vier weken de tijd om van Raalte in Nederland naar Santiago te fietsen. Hij hoorde dat wij er zes weken de tijd voor hadden genomen en riep lachend tijdens het wegfietsen dat hij eigenlijk wilde onthaasten?! In Poitiers hebben we een slaapplek gevonden in een oude abdij die nu dienst deed als maison a la retraite, als verzorgingshuis voor ouderen, school voor theologie en slaapplaatsen voor pelgrims. Het was er heel sober, maar we hebben er heerlijk gegeten en de slaapplekken waren goed. Ik heb ook de directeur gesproken en met hem over het Cenacolo gehad. Ik heb hem gevraagd of ik het verhaal over mijn fietstocht en de bekendheid die ik wil geven aan het Cenacolo op mocht hangen op het informatiebord wat ik in de hal had gezien. Hij was meteen enthousiast, heeft de brief gekopieerd en er de stempel van het complex opgezet. Deze gekopieerde brief kon ik dan ophangen, als andere medewerkers de stempel zagen wisten ze dat deze op het informatiebord kon blijven hangen. Geweldig! Je kon daar ook voor weinig geld eten 's avonds. Tijdens het eten kwam er een Oostenrijkse jongen van ongeveer 25 jaar bij ons zitten die in Parijs gestart was om vandaar uit  naar Santiago te lopen. Een mooie ontmoeting, hij vertelde deze tocht echt te willen maken om na te denken wat hij nu verder wilde in zijn leven. Hij werkte in het toerisme en was alleen maar aan het werk en in zijn schaarse vrije tijd dronk en rookte hij veel. Goed dat hij zich realiseert helemaal verkeerd bezig te zijn en heel bewust een andere weg in wil slaan. Na het eten zijn we nog even door de stad gaan wandelen en daarna lekker in ons bedje gekropen.